Derileri zedelenmesin, delinmesin diye başlarına vurula vurula çığlıklar içinde öldürülen fok balıklarını kim kurtaracak?
Karınca yuvalarının yakılmasını kim önleyecek?
Kelebeğin kanatlarının yolunmasına, kedilerin, kuşların üzerinde canlı canlı atış talimi yapılmasına kim mani olacak?
Yeni Nagazakileri, Hiroşimaları kim önleyecek? Atom bombası altında 15 saniye içinde yüzbinlerce insanın buharlaşmasına kim engel olacak?
Bosna'da hamile annelerin karınlarının süngülerle deşilmesini, çocuklar üzerinde atış talimi yapılmasını, Filistin'de evlerin, içindeki insanlarla birlikte tanklarla tarümar edilmesini kim önleyecek?
Ebu Gureybleri, Guantanamoları kim sona erdirecek?
Papatya biçen bombalar altında şehirlerin yerle bir olmasına kim mani olacak?
Afrika'da yüzbinlerce çocuk açlıktan ölmek üzere, Amerika'da yüzbinlerce insan obezite tehdidi altında...
Kim kurtaracak onları?
Bütün dünyada, uyuşturucu, alkol, şiddet, cinsel metalaşma anaforunda yürekleri talan edilen gençleri kim kurtaracak?
Katmerleşen sevgisizlikleri kim giderecek?
Dağılan yuvaları kim inşa edecek?
Cinsiyeti beklenen nitelikte olmadığı için ya da, sadece çocuk doğmaması için ana rahminde işlenen cinayetleri kim durduracak?
Albert Camus, "Cinayet Yüzyılı" diye tanımladı 20'inci yüzyılı... "Üstelik "Tasarlanmış, teammüden işlenen cinayetler" yüzyılı... 21'inci yüzyıl da eskisini aratmayacak bir yolda ilerliyor.
Kim yeni bir yüzyıl başlatacak insanlık adına, barış adına, sevgi adına, merhamet adına, şefkat adına?
O!
O'nun nuru...
O'nun elinden tutanlar...
O'nun nuru ile yüreği aydınlananlar...
O'nun izinden gidenler...
O'nun kumaşından şahsiyet dokuyanlar...
O!
Rahmeten lil alemin
Rahman'dan gelen...
Rahim'den gelen...
Rauf'tan gelen...
El Vedud'tan gelen...
-Sallallahü aleyhi ve sellem-
Gel ey Muhammed bahardır.
Dudaklar ardında saklı
Aminlerimiz vardır.
Hacdan döner gibi gel!
Mirac'tan iner gibi gel!
Bekliyoruz yıllardır.
O'nun dünyayı teşrif ettikleri günleri Mehmet Akif anlatıyor.
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta
Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi.
Kızını diri diri toprağa gömen Ömer'in yüreğini o kurtardı vahşet tortusundan...
Kız çocuklarını O kurtardı.
Köleleri O kurtardı.
Bilal'in alnı 14 asırdan beri O'nun nuru ile parlıyor
Muhammed'in nuru ile...
-Sallallahü aleyhi ve sellem-
Savaşa gönderdiği komutanına:
"Kadınlara dokunmayacaksın!
Çocuklara dokunmayacaksın!
Yaşlılara dokunmayacaksın!
Kiliselerde, havralarda ibadetleri ile meşgul olan din adamlarına dokunmayacaksın!
Ağaçları kesmeyeceksin, yakmayacaksın!
diye emir veren O idi.
Bu, O'nun getirdiği savaş hukuku idi.
Savaşta bile cinayet yoktu O'nun hukukunda.
Mekke Fethi'ne giden 10 bin kişilik ordu yürüyor. Yolda henüz yavrulamış bir anne köpek, yavrularını emziriyor. Ne yapacaksınız?
O'nun rahmeti yetişiyor imdada...
Bir nöbetçi dikiyor anne ve yavruların başına ve orduyu onları rahatsız etmeyecek bir uzaklıktan geçiriyor.
O!
Karınca yuvalarını yakanlara öfkelenen O idi.
Hayvanları dövenleri, ağır yük yükleyenleri ikaz eden o idi.
-Sallallahü aleyhi ve sellem-
Bakın, O'nun terbiyesini almış bir Allah dostu, Bayezid-i Bestami ne yapıyor.
Çarşıda oturuyor. Üzerinde cübbesi var ve cübbenin eteğine bir kedi uyumuş. Bu arada camide ezan okunmaya başlanıyor. Bayezid camiye gidecek ama nasıl gitsin?
Nasıl gitsin?
O, kediyi uyandırmamak için cübbenin eteğini kesiyor ve caminin yolunu tutuyor.
O'nun rahmet terbiyesi böyle ipekleştiriyor yürekleri...
Taif'ten bütün zamanlara seslenen O idi.
Allah'ın davetini ulaştırmak için gittiği Taif'te, ayak takımının hücumuna uğramış, taşlanmış... Ayakları kan revan içinde kalmış. Bir bağ evine sığınıyor. İşte orada, ondan Taif'in altını üstüne getirmesi için dilekte bulunması isteniyor. "Dile dağlar yıkılsın bu halk üzerine!"
Dilemiyor.
Başka bir şeyi diliyor:
-Rabbim, bu ülkenin çocuklarını senin rahmetinle buluştur. Tevhid bilgisi ile...
Taif öfkesi yok orada, Taif duası var, rahmeti, şefkati var.
"Komşusu açken tok sabahlayan bizden değildir" diyen O.
İnsanoğlu'nu "hilkatte kardeş" ilan eden o.
Afrika'ya kadar, Amerika'ya kadar herkesi kardeş yapan O.
O buluşturacak açlıktan ölenlerle tokluktan ölenleri...
Yürekleri O buluşturacak, O tutuşturacak...
Aileler bir anafor içinde savruluyor mu?
Tutun eşinizin ellerini...
Sevgiyle sıkın. Sıkın. Sonra bırakın. Ne var yüreğinizde?
Diyor ki O:
"Günahlar parmaklarınızın arasından dökülür gider böyle elele tutuştuğunuzda..."
Geriye sevgi kalır, arınma kalır...
Gençlerin elinden tuttu O önce!
Mus'ablar, Ali'ler, Ammar'lar, Muaz'lar... Alınları çağlar boyu ışıyan gençlerle buluştu O. Bütün zamanların gençlerinin yüreğine seslendi Mus'ablarda... Çürümeyin, pörsümeyin, öğütülmeyin günah değirmeninde... gelin elele tutuşup, insanlığı diriltelim...
İslam'ı getirdi O.
Zatına rahmeti yazan'dan...
Zulmü ve zalimleri sevmeyenden...
El Vedud'tan...
İslam başlıbaşına bir rahmet dünyası idi.
Barıştı.
Güvendi.
Saadetti.
Darülislam'a çağırdı insanları.
Barış ve güven yurduna.
Savaş yurtları barış yurdu olsun istedi. İnsanın kan dökücü ve fesat çıkarıcı damarlarına rahmeti taşımak için geldi.
Buyurdu ki:
"İman etmedikçe cennete giremezsiniz.
Birbirinizi sevmedikçe gerçekten iman etmiş olmazsınız."
Sevgi ile yoğurdu O, yürekleri...
Öğrencilerini karşısına aldı ve sordu:
-Bugün bir hasta ziyaret eden var mı?
-Bugün bir yetimin başını okşayan var mı?
-Bugün bir cenaze teşyi eden var mı?
Buyurdu ki:
-Susuz kalmış kediye su veren günahkar kadın kurtuldu.
-Kardeşine gülümseyen iyilik yaptı.
-Atına binen kişiye yardım eden...
-Yoldaki taşı kaldıran güzel Müslüman oldu.
Onun yolundan giden bir Allah dostu, Muhyiddin-i Arabi insanoğluna şöyle seslendi:
-Yere iyi davran.
Göğe iyi davran.
Suya iyi davran.
Kur'an'a iyi davran.
Namaza iyi davran.
Evine iyi davran.
Eşine iyi davran.
Çocuklarına iyi davran.
O inşa etti...
Rahman'a yakışır toplumu.
Rahime yakışır,
El Veduda yakışır toplumu.
O inşa etti Allah'a dönecek ak yüzleri olan toplumu...
O inşa etti...
Kişilikleri Kul hakkı disiplini içinde eğitilmiş toplumu...
O inşa etti...
Öfke toplumu yerine af toplumunu
Gayzını, kinini kusan insanların değil, yutan insanların toplumunu...
O inşa etti...
Arınanlar toplumunu...
Birbirini arındıran...
Kendini arındıran...
Malını arındıran...
-Geçmiş hayat dosyasını arındıran...
O inşa etti...
Yufka yürekli insanlar,
Müslümanlar toplumunu...
Şimdi bize düşen ne?
Bu dünyada, ebedi alemde...
Livaülhamdin altına varıncaya kadar...
O'nunla elele tuşmak...
Yollarda...
O'nun izine basmak
O'nun boyasına boyanmak
Gönüllerimizi...
Onun nuru ile aydınlatmak...
O'nunla aynileşme cehdine soyunmak
O'nunla arınmak...
O'nunla durulmak
O'nun rahmet deryasına batıp çıkmak
O'nun güzelliğini kuşanmak
O'nu aramak
O'nu sormak
O'nsuz bir hayattan korkmak
O'na ümmet olmak...
Evet, O'na ümmet olmak...
Livaül hamd altında O'nunla buluşmak...
Solmaz solmaz bu bir renk
Ölmez, ölmez bir ahenk,
İnsanlık hevenk hevenk
O'nun ümmetinden ol!
C.tesi Nis. 18, 2009 10:33 am